Soupe au pistou

Het lijkt op een gewone goede gevulde groentensoep met een lepel pesto in het midden en een stuk stokbrood erbij. Toch zijn er verschillen tussen de gewone groentensoep en de soupe au pistou. Soupe au pistou is een rijke traditionele soep uit het zuidoosten van Frankrijk. De oorsprong van deze soep komt uit Genua. Het is een voedzame stevige soep. Ik maak de vegetarische uitvoering maar je kunt in deze soep spekjes, hamblokjes en zelfs kleine gehaktballetjes verwerken. Gehaktballetjes is wel typisch Hollands, vind ik. Het is ook een lekkere kruidige soep. De pistou komt als laatste, en voor mij persoonlijk is er verschil tussen een pesto en een pistou. Een pesto maak ik met verse basilicum, parmezaanse kaas, knoflook, pijnboompitten en goede olijfolie. Bij een pistou gebruik ik alleen verse basilicum, parmezaanse kaas en olijfolie. Vroeger kwam ik veel in Marseille en omdat ik daar veel kwam leerde ik ook inwoners van Marseille kennen één daarvan Jean-Michel. Hij was chef-kok van een luxe bistro, wel echt zo’n Zuid-Frankrijk-stijl bistro. Als ik er goed over nadenk, ik praat over zo’n twintig jaar geleden. Toen was ik ook al geïnteresseerd in koken en bakken en was de Franse keuken één van mijn favoriete keukens. Ook mag ik graag praten zeker over eten, en hoewel ik niet vloeiend Frans spreek, kan ik me verstaanbaar maken en begrijp ik de Franse taal goed, zeker als het niet te snel wordt gesproken. Overigens zijn ook de dialecten in Frankrijk aanwezig iemand uit Marseille spreekt soms echt anders Frans dan iemand uit de Morvan om iets te noemen. Maar Jean-Michel begreep ik goed. Elke keer als ik ging eten bij de bistro van Jean-Michel kwam hij een praatje maken. Ik ging op een gegeven moment zelfs op een wat rustige dag en tijdstip zodat Jean-Michel de tijd kon vrij maken om te praten over zijn gerechten. Jean-Michel was een gepassioneerd kok en hij wist alles van de Mediterraanse keuken.  Één keer serveerde Jean-Michel zijn soupe au pistou, vol groenten, bonen en een zalige pasta. Hoogstpersoonlijk kwam hij met een azurblauwe kom vol pistou . Nog steeds zie ik die blauwe tint voor me, echt zo’n kleur die hoort bij Zuid-Frankrijk. Met een grote zilveren lepel schepte hij een schep uit de azuurblauwe kom, wauw wat was dat lekker. Jean-Michel vertelde dat hij ook pesto maakte met knoflook en pijnboompitten maar hiervoor (pistou) gebruikten hij alleen verse basilicum, parmezaanse kaas en hele goede olijfolie voor. Ik ben Jean-Michel uit het oog verloren, hij verhuisde naar Corsica en ik ging me in de Bourgogne vestigen, het contact verdween. Maar zijn soupe au pistou is gebleven. Dit is mijn versie maar soms als ik bijvoorbeeld nog wat rode bonen over heb van de Chili schotel dan gebruik ik die er extra bij. Fijn dat deze soep ook vegetarisch zalig is. Mijn volkoren brood bak ik zelf en dat serveer ik erbij met een kommetje pistou. Kies wel voor verse basilicum en bezuinig niet op de olijfolie. Mijn groenten komt uit de moestuin dat proef je echt. Een prachtige soep met een mooi verhaal, een klassieker uit zuidoost Frankrijk. Bon appetit…
Bronvermelding: recept van Jean-Michel uit mijn eigen kookschriftje, inmiddels naar zo’n twintig jaar mijn eigen versie van gemaakt!